ទីប្រជុំជនទីវកឹង ជាមជ្ឈមណ្ឌលសេដ្ឋកិច្ច នយោបាយ វប្បធម៌ និងសង្គមរបស់ស្រុកទីវកឹង។ ទីប្រជុំជនទីវកឹងមានគ្រួសារជនជាតិខ្មែរ ២២,៥% ភាគច្រើននៅអនុសង្កាត់ទី ២ ទី ៥។
ទម្រង់ ចិញ្ចឹមគោបន្ធាត់គ្មាននៅជាទម្រង់ថ្មីរបស់មូលដ្ឋានទៀតឡើយ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទម្រង់នេះនៅតែជាវិធីចិញ្ចឹម នាំមកនូវប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់ កាត់បន្ថយការចំណាយវិនិយោគ ប្រើប្រាស់អនុផលដែលមានស្រាប់ និងម្ចាស់ការយ៉ាងសកម្មក្នុងការបង្ការ ទប់ស្កាត់អាសន្នរោគ។ ទម្រង់នេះកំពុងបានអភិវឌ្ឍន៍យ៉ាងខ្លាំង នៅភូមិចុង-ង ឃុំហ៊ីវទឺ ស្រុកទីវកឹង និងរួមចំណែកក្នុងការលុបបំបាត់ភាពក្រីក្រនៅមូលដ្ឋាន។
អាស្រ័យផ្លាស់ប្ដូរពូជដំណាំសមស្របរួមជាមួយនឹងបណ្ដាទម្រង់ដាំដំណាំឆ្លាស់រដូវមានប្រសិទ្ធភាព មានគ្រួសារកសិករខ្មែរជាច្រើននៅភូមិញ៉ែទឺ (បេ) ឃុំហាមយ៉ាង ស្រុក ថ្កូវទទួលបានប្រាក់ចំណូលពី ៥៥ - ៦០ លានដុងក្នុងមួយរដូវ (០១ ហិកតា)។ មា មីងកសិករក្នុងភូមិនេះកំពុងបើកទូលាយផ្ទៃដីដាំដំណាំបន្ថែម សំដៅបង្កើតចេញផលិតផលមានគុណភាពច្រើនបម្រើទីផ្សារក្នុងនិងក្រៅខេត្ត។
បច្ចុប្បន្ននេះ ទូទាំងខេត្តមានភូមិរបរ ១៣ កន្លែង រួមជាមួយមូលដ្ឋាន ១៥.៩០០ កន្លែងចូលរួមធ្វើសកម្មភាពរបរជនបទ។ ក្នុងនោះ មានភូមិរបរប្រមាណ ៤៥% មានផលិតផល OCOP ។ ឆ្លងតាមរយៈនោះ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដោះស្រាយការងារធ្វើជូនពលករប្រមាណ ៣៦.៥០០ នាក់ បង្កើតតម្លៃបរិមាណផល ៣.៣០០ ពាន់លានដុង។
បច្ចុប្បន្ន សមាគមកសិករឃុំឡុងស៊ើង ស្រុកកូវង៉ាង មានសមាជិកចំនួន ១.៨៩៩ រូប ក្នុងនោះ សមាជិកជាជនជាតិខ្មែរជាង ៦២%។ កន្លងហើយ សមាគមពង្រឹងសកម្មភាព ទាក់ទាញ សមាជិក កសិករជាច្រើនចូលរួមជ្រោមជ្រែង កសាងទម្រង់ពង្រីកសេដ្ឋកិច្ច ធ្វើមានយ៉ាងស័ក្ដិសមជូនសមាជិក។
តាមរបាយការណ៍ពីការិយាល័យកសិកម្ម និងអភិវឌ្ឍន៍ជនបទ ស្រុកទីវកឹង៖ ក្នុងរដូវស្រូវដើមឆ្នាំ ២០២៣ ទូទាំងស្រុកចុះពូជបានចំនួន ១០.៤០៧ ហិកតា។ ឃុំដែលមានផ្ទៃផលិតស្រូវច្រើនបំផុតក្នុងរដូវនេះគឺឃុំ តឹបង៉ាយ ដោយមានផ្ទៃដីចំនួន ២.០០០ ហិកតា ឈរលំដាប់ទីពីរ គឺឃុំហ៊ីវតឺ។ គិតមកទល់ពេលនេះ ប្រជាកសិករបានឈានដល់ដំណាក់កាលប្រមូលផល មានមូលដ្ឋានខ្លះប្រមូលផលសម្រេច ៨០%នៃផ្ទៃដីដែលបានចុះពូជ។
អនុវត្តគម្រោងប្លង់បង្វែររចនាសម្ព័ន្ធផលិតកសិកម្ម និងអនុវត្តបណ្តាវិទ្យសាស្ត្រ-បច្ចេកទេសជឿនលឿនទៅក្នុងការធ្វើប្រពលវប្បកម្ម ដោយឆ្លងតាមការឧបត្ថម្ភពីបណ្តាគោលនយោបាយរបស់ខេត្តជះឥទ្ធិពលយ៉ាងសកម្មដល់ការបង្កើនតម្លៃផលិតនៅលើភូមិសាស្ត្រស្រុកកូវកែ។ ពិសេសគឺ សេដ្ឋកិច្ចចម្ការក្នុងមួយហិកតាសម្រេចបានពី ២៥០-៣០០ លានដុង បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងពេលមុនមិនទាន់បានបង្វែរ។ អ្នកចម្ការនៅទាំងប្រិតសំចៃបានបណ្តាខ្ទង់ចំណាយឱ្យកម្លាំងពលកម្ម សម្របសម្រួលជាមួយនឹងអាកាសធាតុប្រែប្រួល។ល។
ដើម្បីប្រិតសំចៃអគ្គិសនី នៅតាមដងផ្លូវភ្លឺប្រឡាយបេតុងអណ្តែតភូមិស្វាយមីង(ឃុំភូកឹង ស្រុកទីវកឹង)បានផ្តុំដាក់ប្រព័ន្ធអគ្គិសនី ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ ក្រៅពីនោះ ប្រព័ន្ធបំភ្លឺដោយបន្ទះអគ្គិសនីថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យនៅទាំងបានប្រើប្រាស់ក្នុងការបញ្ឆោតសត្វល្អិត មមាចឲ្យចូលក្នុងអន្ទាក់ភ្លើងនិងស្ទង់កម្រិតប្រភពទឹកក្នុងស្រែទៀតផង។ល។
ដើម្បីឆ្លើយតបតម្រូវការទីផ្សារក៏ដូចជារកទិសដៅថ្មីដើម្បីពង្រីកសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ កសិករ មួយចំនួន ក្នុងនោះមានអតីតយុទ្ធជនត្រឹងវ៉ាំងដៀន នៅភូមិស្វាយលើ ឃុំលឺវង៉ីបអាញ់ ស្រុកថ្កូវបានអនុវត្តវិសោធនកម្មទម្រង់ចិញ្ចឹមជ្រូកព្រៃ។ ជំហានដំបូងបានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ទម្រង់ចិញ្ចឹមប្រភេទសត្វនេះមិនសូវមានហានិភ័យ និងផ្ដល់លទ្ធផលសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់។
ភូមិត្រពាំងវែង ឃុំញីទ្រឿង ស្រុកកូវង៉ាង មានគ្រួសារប្រជាជនជិត ៥០០ គ្រួ ដោយមានចំនួនមនុស្សរាយជាង ២.៧០០ នាក់ ក្នុងនោះជនរួមជាតិខ្មែរស្រូបយកអត្រាជាង ៩៦%។ ភូមិនៅមានគ្រួសារក្រីក្រ ១២ គ្រួ គ្រួសារជិតក្រជាង ៣០ គ្រួ។ ក្នុងនោះមានគ្រួសារ ០៥ គ្រួស្ថិតក្នុងមុខសញ្ញាគាំពារសង្គម។ តាមផែនការដល់ចុងឆ្នាំ ២០២៣ នឹងមានគ្រួសារក្រីក្រ ០៦ គ្រួបាន ចាកផុតពីភាពក្រីក្រ និងគ្រួសារជិតក្រ ១២ គ្រួបានចាកផុតពីភាពជិតក្រ។
ភូមិដំបូកតាពៅ ឃុំង៉ូវឡាក (ស្រុកយ្វៀងហាយ) មានគ្រួសារប្រជាជនជាង ៧៣០ គ្រួសារ ក្នុងនោះ គ្រួសារជនជាតិខ្មែរ ៧០% ។ ប្រជាជននៅទីនេះភាគច្រើនប្រកបរបរកសិកម្ម។ ម្ល៉ោះហើយរដ្ឋអំណាច និងអង្គការចាត់តាំងមហាជនភូមិ ដំបូកតាពៅ បានសកម្មក្នុងការចលនាមាមីងកសិករឱ្យចូលរួមក្រុមសហការផលិតដោយមានទម្រង់ជាក់ស្តែងជាច្រើន ដើម្បីបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលឲ្យមាមីងកសិករតាំងពីការផលិត រហូតដល់លក់ផលិតផល។ ឆ្លងតាមរយៈនោះ បាននាំមកនូវប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់។ ឆ្នាំ ២០២១ តម្លៃដំណាំផ្សេងៗសម្រេច ៥០ លានដុង ក្នុងមួយហិកតា បច្ចុប្បន្នកើនឡើងពី ៨០ ដល់ ៩០ លានដុង ក្នុង ១ ហិកតា ។
អនុវត្តសម្រេចជោគជ័យ សេចក្តីសម្រេចចិត្តបក្ខភាគឃុំឆ្នាំ ២០២៣ តាំងពីដើមឆ្នាំ គណៈអចិន្ត្រៃយ៍នៃគណៈកម្មាធិការបក្សឃុំបានយកចិត្តទុកដាក់ចង្អុលការផ្លាស់ប្តូររចនាសម្ព័ន្ធផលិតតាមទិសដៅពហុសណ្ឋានពូជដំណាំ សត្វចិញ្ចឹម រួមជាមួយនឹងអនុវត្តវិទ្យាសាស្ត្រ-បច្ចេកទេសក្នុងការផលិតកសិកម្ម នៅមូលដ្ឋាន វិវឌ្ឍស្ថិរភាព។
បច្ចុប្បន្ន ឃុំចូវដៀង ស្រុកកូវកែ មានផ្លូវកៅស៊ូជិត ៣០ គីឡូម៉ែត្រ ផ្លូវបេតុងជាង ៦០ គីឡូម៉ែត្រ និងស្ពានជនបទជាង ៤០ កន្លែងតភ្ជាប់បណ្តាភូមិដែលមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅច្រើនកុះករលើភូមិសាស្រ្ត។